نَفيسه : (عربي) (مؤنث نفيس)، 1- گران‌بها، قيمتي؛ 2- (در قديم) ارجمند و گرامي؛ 3- (اَعلام) نفيسه دختر حسن ابن زيد از خاندان گرامي امام حسن مجتبي(ع) كه بانويي خداپرست، عارف و زاهد بود.

نَعيما : (عربي ـ فارسي) (نعيم + ا (پسوند نسبت))، منسوب به نعيم، ن نعيم. 1- ،2- و3-

نَعنا : (از عربي، نعناع) (در گياهي) نعناع، گياهي علفي و كاشتني كه ساقه و برگهاي خوشبوي آن خوراكي و دارويي است و ساقه‌ي چهارگوش و زيرزميني و گاهي گلهاي رنگين دارد.

نَعيمه : (عربي ـ فارسي) (نعيم + ه (پسوند نسبت)) منسوب به نَعيم، ( نعيم. 1- ،2- و3-

نَكيسا : (= نگيسا) (اَعلام) [قرن 6 میلادی] نام يكي از رامشگران و نوازندگان عهد خسرو پرويز و مربوط به وي كه اختراع خسرواني را به او نسبت مي‌دهند.

نِلي : صورت ديگر نيلي،ص نيلي.

نِگين : 1- سنگ يا فلزي زينتي و معمولاً قيمتي كه بر روي انگشتر، گوشواره، گردن‌بند و جز آنها كار مي‌گذارند؛ 2- (در قديم) سنگ قيمتي كه معمولاً براي تزئين بر روي چيزي كار مي‌گذاشته‌اند؛ 3- (در قديم) (به مجاز) انگشتر نگين‌دار پادشاهان و فرمانروايان كه به جاي مهر به كار مي‌رفته است؛ 4- (در قديم) (به مجاز) انگشتر.

نِگاه : 1- عمل نگريستن، ديد، نظر؛ 2- چشم؛ 3- (به صورت شبه جمله) (در گفتگو) نگاه كنيد، نگاه كن.

نِگاره : نقش، شكل، تصوير

نگارین : 1- زیبا؛ 2- آرایش شده، مزین، آراسته؛ 3- حنا بسته؛ 4- (به مجاز) دلنشین، دل آویز؛ 5- (به مجاز) معشوق زیباروی.